tatuaż

Jeszcze niedawno w naszym kraju panowała negatywna opinia, że tatuaże to domena skazanych i w ogóle osób mających konflikt z prawem. Dodajmy do tego fakt, że nie znano salonów tatuażu, więc ”dziergano” je w chałupniczych – często mało higienicznych miejscach. Biorąc wszystkie te rzeczy pod rozwagę nie dziwi, że bardzo mało osób było zdecydowanych na ozdobienie swojego ciała jakimś obrazem lub mottem. Dodatkowo wykonywaniu tatuaży towarzyszył, często duży, ból, co odstręczało wielu chętnych.

Wiele ludzi przynajmniej raz w życiu myślało o zafundowaniu sobie tatuażu. Zwykle były to pomysły okresu młodzieńczego, pojawiające się pod naciskiem towarzystwa, albo chęć przeżycia czegoś nieznanego, by przełamać rutynę codziennego dnia w życiu dorosłym. Najczęściej przedsięwzięcia te kończyły się zaledwie na obmyślaniu w głowie obrazka, jaki na przykład mógłby się pojawić na skórze. Nie dochodziło do wyszukiwanie certyfikowanego studia tatuażu albo porównania cen, nie mówiąc już o wizycie w celu omówienia sposobów tatuowania i wyboru wzoru.

Dużo osób chociaż raz w życiu marzyło o zafundowaniu sobie tatuażu. Zwykle były to plany okresu młodzieńczego, pojawiające się pod naciskiem znajomych, lub chęć doświadczenia czegoś nieznanego, aby złamać rutynę codzienności w życiu dojrzałym. Zwykle przedsięwzięcia te skupiały się jedynie na wymyślaniu w głowie wzoru, jaki na przykład mógł się znaleźć na ciele. Nie starczało już zapału na wyszukiwanie renomowanego salonu tatuażu lub przeglądu cen, nie wspominając już o pójściu tam w celu omówienia sposobów nanoszenia i wybrania wzoru.